ارائه یک مدل جدید برای مسأله زمانبندی پروژه با محدودیت منابع در حالت چند هدفه و چند حالته با در نظر گرفتن انقطاع باهدف حداکثر کردن ارزش فعلی خالص

زمانبندی پروژه هم از بعد عملی و هم از بعد نظری بسیار حائز اهمیت است و در سال های اخیر بسیار مورد توجه پژوهشگران، صاحبان شرکت و کارفرمایان پروژه قرار گرفته است. از بعد عملی با بهبود زمانبندی که جزئی از مدیریت پروژه است، سود شرکت ها به ویژه شرکت هایی که کار تولید و فروش را بطور همزمان انجام می دهند (تولید به مصرف) به میزان چشمگیری افزایش می یابد. از بعد نظری نیز زمانبندی پروژه یک زمینه پژوهشی بسیار جذاب است زیرا بسیاری از مدل های بهینه سازی معروف، حالت های خاصی از مدل های مطرح در زمانبندی پروژه هستند. در این پایان نامه، مسأله زمانبندی پروژه چند هدفه با قابلیت انجام فعالیت ها در حالت های مختلف و در شرایط محدودیت منابع با توجه به شکست در فعالیت ها در قالب مدل جدیدی ارائه می گردد. این مدل برخلاف مدل های قبلی ارائه شده، علاوه بر در نظر گرفتن روابط پیش نیازی، مولفه های زمان بندی را نیز در نظر می گیرد، که تا حد امکان شناوری ها را کاهش دهد تا جواب های بهتری برای تابع هدف بدست آید. اهدافی که در این مدل در نظر گرفته شده اند عبارتند از کمینه کردن زمان دیرکرد پروژه و حداکثر کردن ارزش خالص فعلی. با توجه به چند هدفه بودن مدل، برای بدست آوردن جواب های بهینه سراسری یا موضعی از روش محدودیت اپسیلون استفاده شده است. با توجه به np-hard بودن مسئله فوق، الگوریتم تکاملی چند هدفه بنام الگوریتم رقابت استعماری چند هدفه (moica) برای دستیابی به زمانبندی بهینه پیشنهاد می-شود. برای ارزیابی روش پیشنهادی، مسایل متعددی انتخاب شده و کارایی این روش بر پایه شاخص های طراحی شده با الگوریتم ژنتیک مرتب سازی نامغلوب (nsgaii) و با الگوریتم ژنتیک رتبه بندی نامغلوب ها (nrga) مورد مقایسه قرار گرفته می شود. برای تنظیم پارامترهای این دو الگوریتم، از روش تاگوچی در طراحی آزمایش ها استفاده شده است و در نهایت برای بررسی نتایج این دو الگوریتم از روش های مقایسه ای آماری استفاده گردیده تا الگوریتم کاراتر انتخاب گردد.